زندگینامه:
بدرالدین کتابی (۱۳۶۶ -۱۲۹۱ ق)، نویسنده، مترجم و شاعر، متخلص به امید. در اصفهان به دنیا آمد. جد پدرى او آیت اللَّه میرزا محمد صادق کتابى اصفهانى، صاحب شرحى بر «شرایع» است و جد مادرى وى حاج شیخ محمد على نجمى می باشد. پس از تحصیل در مدارس قدیم اصفهان، در مشهد به تحصیل ادبیات، منطق، فقه، اصول و فلسفى اسلامى پرداخت. وى «منظومه» حاج ملا هادى سبزوارى را نزد شیخ محمد خراسانى فرا گرفت. پس از اخذ دیپلم علمى، در ۱۳۱۶ ش، موفق به اخذ درجه لیسانس در رشته فلسفه و علوم تربیتى از دانشسراى عالى و دانشکده ادبیات شد. وى به دو زبان عربى و فرانسه تسلط کامل داشت. پس از فراغت از تحصیل ابتدا در اصفهان به تدریس در دبیرستانها مشغول شد و سپس ریاست دبیرستان ادب و چندى معاونت اداره کل فرهنگ استان اصفهان را عهده دار بود. وى در بنیانگذارى دانشکده ادبیات اصفهان در ۱۳۳۷ ش و نیز تأسیس کتابخانه ى آن نقش مؤثرى داشت و سالها نیز در آن دانشکده به تدریس فلسفه، روانشناسى، منطق نظرى و عملى، ادبیات فارسى و متون فلسفى به زبان فرانسه پرداخت. بیشتر با حاج آقا رحیم ارباب و حاج شیخ محمد باقر الفت مصاحبت داشت. از آثارش «هیپنوتیسم در دسترس همه»؛ «فروغ خاور»، شرح حال و آیین رهبانیت بودا، ترجمه؛ «پیرامون سیره نبوى»، ترجمه؛ «اخلاق»، ترجمه؛ «آداب المتعلمین»، ترجمه؛ سفرنامه «به سوى اصفهان»، ترجمه؛ «مکتبهاى اصلى فلسفه»، ترجمه؛ «مبانى جامعه شناسى»، ترجمه؛ «دیوان» شعر.
مترجم، مؤلف. تولد: ۱۳۳۰(۱۲۹۱ ق.)، اصفهان. درگذشت: ۱۳۶۶
بدالدین کتابى متخلص به «امید» ابتدا در مدارس قدیم اصفهان و یک سال در مشهد به تحصیلات قدیم از ادبیات و منطق و فقه و اصول پرداخت و منظومه ى حاج ملا هادى سبزوارى نزد حکیم همدانى و آقا شیخ محمد خراسانى فراگرفت. در سال ۱۳۱۳ موفق به اخذ دیپلم شد. سپس وارد دانشگاه گردید. در سال ۱۳۱۶ موفق به اخذ درجه لیسانس در رشته فلسفه و علوم تربیتى گردید. وى براى ادامه تحصیلات در اروپا برگزیده شد. وى با دو زبان عربى و فرانسوى آشنایى داشت. پس از فراغت از تحصیل در دانشسراى عالى به زادگاه خود اصفهان بازگشت. ابتدا به دبیرى دبیرستانها اشتغال ورزید و سپس ریاست دبیرستان ادب اصفهان را عهده دار گردید و مدتى نیز معاونت و کفالت اداره ى کل فرهنگ استان را به عهده داشت. وى همچنین در بنیانگذارى دانشکده ى ادبیات اصفهان به سال ۱۳۳۷ و نیز تأسیس کتابخانه آن نقش داشت و خود سالها در آن دانشکده به تدریس فلسفه، روانشناسى، منطق نظرى و عملى، ادبیات فارسى و متون فلسفى به زبان فرانسوى می پرداخت.
از آثار و تألیفات اوست: هیپنوتیسم در دسترس همه (این کتاب که احتمالا اولین اثر او است نخست در روزنامه ى «اصفهان» و سپس جداگانه به طبع رسیده است)؛ سفرنامه ى به سوى اصفهان (اثر پییر لوتى، ترجمه از فرانسوى، اصفهان)؛ ترجمه فروغ خاور (شرح حال و آیین رهبانیت بودا، اثر هرمان الدنبرگ، اصفهان، سه جلد، ۱۳۳۲ -۱۳۳۰)؛ پیرامون سیره نبوى (عنوان عربى آن على هامش السیره، اثار دکتر طه حسین، سه جلد، ۱۳۳۵)؛ ترجمه اخلاق (اثر دکتر پیرژانه ترجمه از فرانسوى، اصفهان ۱۳۳۱)؛ ترجمه ى رساله «آداب المتعلمین» با مقدمه کوتاهى راجع به عدم صحت انتساب آن به خواجه نصیرالدین طوسى (۱۳۳۶، ضمیمهى «سالنامه دبیرستان ادب»، اصفهان)؛
مقالات وى در مجلات زیر چاپ می شد: «سالنامه دبیرستان ادب اصفهان»؛ «آئینه پزشکى» و نشریه ى «اداره ى فرهنگ استان دهم، اصفهان.