۱۴۰۳ پنج شنبه ۱ آذر

مرحوم جناب آقاي دكتر ابوتراب نفيسي

ابوتراب نفیسی (1293–1386) یکی از پزشکان برجسته ایرانی است. او دارای فوق تخصص در رشته قلب و استاد برجسته دانشکده پزشکی اصفهان و عضو فرهنگستان علوم پزشکی بود. علاوه بر تدریس در دانشکده پزشکی اصفهان و کار در بیمارستان های این شهر، بیش از نیم قرن در مطب خود به مداوای بیماران پرداخت. مهمترین خصوصیت او در تلفیق علم مدرن پزشکی با طب سنتی و در قدرت تشخیص او در بیماری‌ها بود.

از طرف خانواده ی مرحوم جناب آقای دکتر نفیسی، 2112 جلد کتاب فارسی و 629 جلد کتاب لاتین از مجموعه کتابهای ارزنده ی ایشان به مجموعه ی کتابهای کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه اصفهان اهدا گردیده که هم اکنون بصورت استفاده در محل در دسترس کاربران می باشد.

زندگینامه:

ابوتراب نفیسی زاده 1293 شمسی در ده پوده در نزدیکی قمشه اصفهان است. بیشتر افراد خاندان او که مولد اصلی آنان کرمان بوده و نام خانوادگی خود را از نام سر سلسله یعنی نفیس ابن عوض کرمانی گرفته‌اند، یا طبیب بوده‌اند یا ادیب. نفیس ابن عوض حکیم و طبیب معروفی بوده و صاحب دو کتاب معروف در طب به نام "شرح الاسباب و العلامات" و "شرح نفیس" است و در زمان الغ بیک و به دعوت او از کرمان به سمرقند رفته و مدتی به عنوان پزشک مخصوص الغ بیک خدمت کرده است.
نفیسی در خاطرات خود زندگی اش را این‌طور شرح می‌دهد: «این جانب دوره ابتدائی را در سه سال و نیم طی کرده و در سال 1310 (شمسی) از دبیرستان سعدی اصفهان و در سال 1316 از دانشکده پزشکی تهران فارغ‌التحصیل شده و در تمام دوران تحصیل طب رتبه اول بوده و به دریافت مدال علمی مفتخر و پس از شروع خدمت نظام وظیفه در 1316،دو سال خدمت را در اصفهان گذرانیده و در 1318 خدمت به اتمام رسید.... بعد متصدی درمانگاه کازرونی در اصفهان شدم و در سال 1325 به سمت دانشیاری رشته گیاه‌شناسی آموزشگاه عالی بهداری منصوب و در سال 1327 دانشیاری رشته بالینی داخلی آموزشگاه عالی بهداری و دانشکده پزشکی و ریاست بخش داخلی منصوب گردیده و بالاخره در سال 1326 به سمت استاد رشته بالینی داخلی انتخاب گردیده‌ام. در سال‌های 1952 و 1953 مسیحی رشته تکمیلی قلب شناسی را از دانشگاه هاروارد در آمریکا گذرانده و به کشورهای خارج از جمله انگلستان، فرانسه، ایتالیا، سوئیس، اسرائیل، لبنان، سوریه، مصر، یونان، قبرس و اردن به منظور مطالعه مسافرت نموده و در سال 1342 موفق به دریافت نشان "اُردرِ دِ لاسانته پابلیک ordre de la Sante Publique" از دولت فرانسه گردیدم. از سال 1342 به سمت رئیس دانشکده پزشکی و داروسازی و مدیر گروه داخلی و اطفال منصوب شدم»[1].
می‌توان گفت که سال‌های 1335 تا دهه 1360 شمسی از پربارترین دوران زندگی او محسوب می‌شود: در این مدت از یک طرف به عنوان استاد پزشکی، طب مدرن را آموزش می‌دهد و از طرف دیگر به عنوان پژوهشگر و حکیم اسلامی به تحقیق در مورد طب سنتی و طب گیاهی پرداخته و پس از چندی به ریاست مؤسسه تحقیقات طب سنتی دانشگاه اصفهان انتخاب می‌شود. از سال 1360 به بعد او از دانشکده علوم پزشکی بازنشسته می‌شود و از 1369 عضو برجسته و دائمی فرهنگستان علوم منصوب می‌شود. تا هشتاد سالگی به مداوای بیماران خود در مطب ادامه می دهد.
وی در آذر ماه 1386 شمسی در منزل شخصی خود در اصفهان درگذشت.

تاریخ به روزرسانی:

1403/03/20

تعداد بازدید:

575