از طرف خانواده ی مرحوم جناب آقای دکتر نفیسی، ۲۱۱۲ جلد کتاب فارسی و ۶۲۹ جلد کتاب لاتین از مجموعه کتابهای ارزنده ی ایشان به مجموعه ی کتابهای کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه اصفهان اهدا گردیده که هم اکنون بصورت استفاده در محل در دسترس کاربران می باشد.

ابوتراب نفیسی زاده ۱۲۹۳ شمسی در ده پوده در نزدیکی قمشه اصفهان است. بیشتر افراد خاندان او که مولد اصلی آنان کرمان بوده و نام خانوادگی خود را از نام سر سلسله یعنی نفیس ابن عوض کرمانی گرفته‌اند، یا طبیب بوده‌اند یا ادیب. نفیس ابن عوض حکیم و طبیب معروفی بوده و صاحب دو کتاب معروف در طب به نام "شرح الاسباب و العلامات" و "شرح نفیس" است و در زمان الغ بیک و به دعوت او از کرمان به سمرقند رفته و مدتی به عنوان پزشک مخصوص الغ بیک خدمت کرده است.
نفیسی در خاطرات خود زندگی اش را این‌طور شرح می‌دهد: «این جانب دوره ابتدائی را در سه سال و نیم طی کرده و در سال ۱۳۱۰ (شمسی) از دبیرستان سعدی اصفهان و در سال ۱۳۱۶ از دانشکده پزشکی تهران فارغ‌التحصیل شده و در تمام دوران تحصیل طب رتبه اول بوده و به دریافت مدال علمی مفتخر و پس از شروع خدمت نظام وظیفه در ۱۳۱۶،دو سال خدمت را در اصفهان گذرانیده و در ۱۳۱۸ خدمت به اتمام رسید.... بعد متصدی درمانگاه کازرونی در اصفهان شدم و در سال ۱۳۲۵ به سمت دانشیاری رشته گیاه‌شناسی آموزشگاه عالی بهداری منصوب و در سال ۱۳۲۷ دانشیاری رشته بالینی داخلی آموزشگاه عالی بهداری و دانشکده پزشکی و ریاست بخش داخلی منصوب گردیده و بالاخره در سال ۱۳۲۶ به سمت استاد رشته بالینی داخلی انتخاب گردیده‌ام. در سال‌های ۱۹۵۲ و ۱۹۵۳ مسیحی رشته تکمیلی قلب شناسی را از دانشگاه هاروارد در آمریکا گذرانده و به کشورهای خارج از جمله انگلستان، فرانسه، ایتالیا، سوئیس، اسرائیل، لبنان، سوریه، مصر، یونان، قبرس و اردن به منظور مطالعه مسافرت نموده و در سال ۱۳۴۲ موفق به دریافت نشان "اردر د لاسانته پابلیک ordre de la Sante Publique" از دولت فرانسه گردیدم. از سال ۱۳۴۲ به سمت رئیس دانشکده پزشکی و داروسازی و مدیر گروه داخلی و اطفال منصوب شدم»[۱].
می‌توان گفت که سال‌های ۱۳۳۵ تا دهه ۱۳۶۰ شمسی از پربارترین دوران زندگی او محسوب می‌شود: در این مدت از یک طرف به عنوان استاد پزشکی، طب مدرن را آموزش می‌دهد و از طرف دیگر به عنوان پژوهشگر و حکیم اسلامی به تحقیق در مورد طب سنتی و طب گیاهی پرداخته و پس از چندی به ریاست مؤسسه تحقیقات طب سنتی دانشگاه اصفهان انتخاب می‌شود. از سال ۱۳۶۰ به بعد او از دانشکده علوم پزشکی بازنشسته می‌شود و از ۱۳۶۹ عضو برجسته و دائمی فرهنگستان علوم منصوب می‌شود. تا هشتاد سالگی به مداوای بیماران خود در مطب ادامه می دهد.
وی در آذر ماه ۱۳۸۶ شمسی در منزل شخصی خود در اصفهان درگذشت.